GÖÇLE GELEN KADIN HİKAYELERİ - 2
- 09 Ocak 2020
Guatemala’da büyüyen küçük bir kız olarak, ABD’deki bir üniversiteden mezun
olma günümü asla hayal etmedim. Annem ve babamın ikisi de lise düzeyine
ulaşamadan önce okuldan ayrıldılar. Annemin kıt bir aile bütçesi ile beş çocuğu
doyurmak üzere yaratıcı yollar buluşunu izleyerek, büyüdüm. Babam çocuklarını
fiziksel ve cinsel olarak istismar etmişti ve annem bunu durdurmak için bir şey
yapmadı. Ailemde, hayaller yararlı değildir ve yaşam sadece hayatta kalma
mücadelesidir.
Ben 14 yaşımdayken ailemi ABD’ye getirme; annemin yaptığı en iyi şeydi.
Amerika’da fakir bir aile olarak bile; Guatemala’daki yaşam koşullarına kıyasla,
biz kendimizi zengin hissettik. Sekizinci sınıfa girdim. Okul benim için bir
uğraştır. Anne-babam okulda bana yardım edecek düzeyde eğitim görmemişlerdi ve
eğitimin değerinin farkında değillerdi. Evin bütçesine katkı sunmak adına
McDonalds’da çalışmaya başladım. Liseden mezun olabildim ve bir iş bulma ilk
önceliğimdi. Bir manikürist oldum ve üniversiteye devam eden ve harika
kariyerlere sahip pek çok kadınla ve ileri eğitimle daha iyi bir yaşama
kavuşmuş pek çok aile ile tanıştım.
Üniversiteye başlamadan önce, okula 15 yıl ara vermiştim, bu dönemde oğlum
olmuştu. İki yaşında otizm teşhisi konulmuştu. Tüm okul çalışmalarının yükü ve
oğlumun ihtiyaçları çok zor oluyordu, ancak üniversite diploma derecemi
aldığıma ve dinleyiciler arasında onun gülümseyerek, gururla el sallamasına çok
sevindim. O, daima, eğitimimi tamamlamak ve bizim için daha iyi bir yaşam inşa
etmek için, beraber ne kadarda sıkı uğraştığımızı hatırlayacak.