GÖÇLE GELEN KADIN HİKAYELERİ - 2

Guatemala’da büyüyen küçük bir kız olarak, ABD’deki bir üniversiteden mezun olma günümü asla hayal etmedim. Annem ve babamın ikisi de lise düzeyine ulaşamadan önce okuldan ayrıldılar. Annemin kıt bir aile bütçesi ile beş çocuğu doyurmak üzere yaratıcı yollar buluşunu izleyerek, büyüdüm. Babam çocuklarını fiziksel ve cinsel olarak istismar etmişti ve annem bunu durdurmak için bir şey yapmadı. Ailemde, hayaller yararlı değildir ve yaşam sadece hayatta kalma mücadelesidir.

Ben 14 yaşımdayken ailemi ABD’ye getirme; annemin yaptığı en iyi şeydi. Amerika’da fakir bir aile olarak bile; Guatemala’daki yaşam koşullarına kıyasla, biz kendimizi zengin hissettik. Sekizinci sınıfa girdim. Okul benim için bir uğraştır. Anne-babam okulda bana yardım edecek düzeyde eğitim görmemişlerdi ve eğitimin değerinin farkında değillerdi. Evin bütçesine katkı sunmak adına McDonalds’da çalışmaya başladım. Liseden mezun olabildim ve bir iş bulma ilk önceliğimdi. Bir manikürist oldum ve üniversiteye devam eden ve harika kariyerlere sahip pek çok kadınla ve ileri eğitimle daha iyi bir yaşama kavuşmuş pek çok aile ile tanıştım.

Üniversiteye başlamadan önce, okula 15 yıl ara vermiştim, bu dönemde oğlum olmuştu. İki yaşında otizm teşhisi konulmuştu. Tüm okul çalışmalarının yükü ve oğlumun ihtiyaçları çok zor oluyordu, ancak üniversite diploma derecemi aldığıma ve dinleyiciler arasında onun gülümseyerek, gururla el sallamasına çok sevindim. O, daima, eğitimimi tamamlamak ve bizim için daha iyi bir yaşam inşa etmek için, beraber ne kadarda sıkı uğraştığımızı hatırlayacak.